Jednym z kłopotów przy wychowywaniu źrebaka jest sposób odłączenia go od matki. Z punktu widzenia hodowcy oddzielenie takie często ma charakter ekonomiczny oraz organizacyjny.

Na wolności źrebaki swym matkom towarzyszą stosunkowo długo.

Prowadzone obserwacje wolno żyjących stad pozwoliły stwierdzić, że chowane dziko źrebięta potrafią ssać swoje matki nawet jako roczne osobniki. W przypadku chowu stajenno-pastwiskowego albo stajennego, opiekę nad małym źrebięciem sprawuje człowiek. Decyduje on ostateczne o terminie rozdzielenia. Istnieje wiele hipotez, które dotyczą wieku, w jakim odłączenie będzie dobre nie tylko dla źrebięcia, ale także dla klaczy.

Czy ten artykuł Cię zainteresował? W takim razie zobacz inny polecany serwis żywe choinki, który również posiada interesujące informacje.

W naszym kraju rozdzielenia dokonuje się przeważnie pomiędzy 5 a 7 miesiącem życia źrebaka. Wszystko jest zależnie jednak od kondycji psychicznej oraz fizycznej źrebięcia. Przyjmuje się, że źrebięta utrzymywane powinny być przy mamie do takiego momentu, póki laktacja się utrzymuje na dostatecznym poziomie. Mleko, które ma klacz, jest to posiłek najtańszy oraz najbardziej cenny dla źrebięcia.

Istnieje parę procedur rozdzielenia źrebaka i klaczy. Wszystko zależy tak naprawdę od indywidualnych metod hodowli i wychowu koni. Wielu hodowców uważa, że źrebaki najkorzystniej jest odłączać stopniowo powiększając przerwy. Dla przykładu coraz bardziej powiększając przerwy: przykładowo wstępnie dopuszczać 6 razy, a potem jeden raz dziennie do matki. W taki sposób w trakcie 2 tygodni można by ich od siebie odzwyczaić. Niektórzy hodowcy wolą jednak w większym stopniu praktyczne i szybsze wyjście, które opiera się na jednorazowym odłączeniu.

W przypadku wyboru tej metody, rekomenduje się, aby postawić odłączonego źrebaka w stajni, w której uprzednio żył oraz umożliwić komunikowanie się z matką słuchem oraz wzrokiem. Należy także przez parę pierwszych dni umożliwić im kontakt na pastwisku albo wybiegu.